Lutte de classe o sytuacji w Polsce

Lutte de classe o sytuacji w Polsce

Nie jestem zawodowym tłumaczem, a języka francuskiego uczyłem się na budowie w czasie usuwania azbestu. Dlatego też z góry przepraszam za wszystkie błędy i jeśli komuś spodoba się tematyka artykułu, to zachęcam do wykonania tego tłumaczenia jeszcze raz. Tekst pochodzi z miesięcznika teoretycznego Lutte de classe (n.150, mars 2013 str. 22-29.) http://www.union-communiste.org/?FR-archp-show-2013-1-1711-6545-x.html  czyli po naszemu WALKA KLAS. Tekst jest nie podpisany, gdyż jest dziełem kolektywnym kilku członków LO znających jako tako język polski i sytuację w Polsce. Ważne jest to, że tekst jest adresowany do francuskiego czytelnika. Jest to informacja ważna, gdyż wielu polskich czytelników może nie zdawać sobie sprawy z wyjątkowości polskiego kapitalizmu na tle UE. To co dla nas jest: „normalne” – dla obywateli krajów zachodnio europejskich jest przejawem skrajnego wyzysku.

Mój stosunek do tego tekstu jest dwojaki. Z jednej strony jest to całościowa analiza polskiej nędzy i wydaje mi się, że rzadko takie teksty piszą w Polsce działacze komunistyczni. Jest to trochę tak: po co pisać o czymś, o czym wszyscy wiedzą. Jeśli już takie teksty spotykam, to są one dziełem socjologów i ze względu na publikowanie ich w prasie burżuazyjnej czy publikacjach akademickich, to przekaz polityczny jest maksymalnie łagodzony, by był on strawny dla przełożonych. I choć tekst był pisany przez obcokrajowców, to zebrany tutaj bogaty materiał faktograficzny może być cenny także dla polskiego czytelnika obeznanego z tematem, który być może znajdzie fakty, których do tej pory nie znał, lub fakty, które zainspirują go do samodzielnych poszukiwań.

Rocznica zamordowania komunardów

25 maja 2013 r. odbyła się w Paryżu, na cmentarzu Pere Lachaise uroczystość poświęcona Komunie Paryskiej, a raczej komunardom bestialsko zamordowanym przez francuską burżuazję. Uroczystość została zorganizowana przez stowarzyszenie: „Przyjaciele Komuny Paryskiej” http://www.commune1871.org/ , na której to stronie można znaleźć wszystkie organizacje francuskiej lewicy, utożsamiające się z dziedzictwem Komuny. Na zdjęciu numer 1 widoczny jest jeden z dwóch stolików stowarzyszenia, rozłożony przed bramą cmentarza, gdzie zorganizowana była zbiórka. Z naszego (czyli polskiego) punktu widzenia najciekawsza jest chyba broszurka: „La Comune et les etrangers” dotycząca udziału obcokrajowców, w tym Polaków takich jak Jarosław Dąbrowski czy Walery Wróblewski.
 

Fete LO – komunistyczny festyn.

Fete LO – komunistyczny festyn.

W dniach 18-20 maja 2013 odbyło się po raz kolejny coroczne trzydniowe święto Lutte Ouvriere. Fete LO najłatwiej scharakteryzować słowami komunistyczny festyn. Jest to impreza masowa dla całych rodzin i właśnie dlatego, że uczestniczą w nich całe rodziny muszą być zapewnione atrakcje dla wszystkich pokoleń. Są więc gry i zabawy dla małych dzieci, a także polityczne dyskusje dla pozostałych. Zainteresowanych tematem odsyłam do strony http://fete.lutte-ouvriere.org/ . Ja w swoim opisie Fete LO ograniczę się do kwestii politycznych.

Fete LO, to święto całej francuskiej komunistycznej lewicy. Dzieje się tak za sprawą: „politycznego miasta”, w którym znajdują się stoiska licznych organizacji komunistycznych i antykapitalistycznych. Oprócz stoisk są też dwie trybuny, na których cały czas odbywają się debaty. Przez trzy dni obok siebie stoją trockiści, komuniści innych wyznań (Mouvement Communiste, Gauche Communiste PCF) a także anarchiści. Jak widać na załączonych zdjęciach, anarchiści francuscy są bardziej cywilizowani od swoich polskich kolegów i potrafią trzy dni spędzić na imprezie pełnej komunistycznej symboliki. Zresztą nie tylko anarchiści, ale cała polska radykalna lewica może się od Francuzów wiele nauczyć.

Lutte Ouvriere a klasa robotnicza

Lutte Ouvriere, czyli walka robotnicza to francuska partia komunistyczna o rodowodzie trockistowskim. Początki partii, tak jak i ruchu trockistowskiego sięgają lat trzydziestych, ale dopiero w latach sześćdziesiątych partia ta stała się poważnym graczem na francuskiej scenie politycznej i jest nim do dziś. Kandydaci LO (sześciokrotnie Arlette Laguiller i w roku 2012 Nathalie Arthaud) regularnie startują w wyborach prezydenckich i dwukrotnie (1995 i 2002) Laguiller uzyskała ponad 5 procent głosów. W ostatnich wyborach wynik LO był dużo słabszy, na skutek bardzo dobrego wyniku PCF, która w ramach Frontu Lewicy wystawiła Jeana Luca Melenchona (ponad 11 procent). LO regularnie też bierze udział w wyborach parlamentarnych i samorządowych, ale działalność wyborcza jest dla tej partii przede wszystkim probierzem realnych wpływów, a nie główną formą aktywności. LO jest partią komunistyczną, która dąży do obalenia kapitalizmu na drodze rewolucji. Zainteresowanych tematem odsyłam do licznych wywiadów telewizyjnych z Nathalie Arthaud dostępnych na youtube, w których podczas kampanii prezydenckiej podkreślała ona, że nie chce zostać prezydentem, bo jej celem jest zniesienie tego urzędu, jak i obalenie całego porządku burżuazyjnego.